Parafia Wniebowzięcia NMP, Maciejowice

Jan Długosz w „Liber beneficiorum” t. II napisał, że Kazimierz Sprawiedliwy dał przywilej na założenie w Kochowie miasta. Druga historyczna wzmianka dotycząca późniejszej parafii maciejowickiej mówi, że książę Henryk Sandomierski nadał przywilej targu w Kochowie klasztorowi Kanoników Regularnych w Czerwińsku, o czym wspomina w dniu 18.04.1155 bulla papieża Hadriana IV. Natomiast bulla papieża Innocentego IV mówi, że Kanonicy Regularni posiadali obiekt sakralny w Kochowie już w 1254 roku.
W 1681 r. Anna z Oleśnickich Zbąska przenosi z Kochowa do Maciejowic kościół, tworząc przy nim parafię w Maciejowicach. Ostatnim proboszczem Kochowskim, a pierwszym Maciejowickim był ks. Grzegorz Leżański. Wtedy wybudowano drewniany kościół, który z zbiegiem lat uległ zniszczeniu. Starania o budowę nowego kościoła podjął i zapoczątkował ks. Józef Bryndzyński (+1777), niestety przeszkodziła śmierć kapłana i dopiero w 1780 r. Aleksander i Mikołaj Potoccy rozpoczęli budowę świątyni z cegły w miejscu obecnej. Po zmianie właścicieli dóbr nowi właściciele Maciejowic; Stanisław Kostka Zamoyski XII Ordynat, postanowił dokończyć dawno rozpoczętą budowlę świątyni, którą oddano do użytku w 1821 roku. Świątynia doczekała się rozbudowy wg projektu architekta włoskiego Leonardo Marconiego staraniem ks. Józefa Oknińskiego (1881). Fundatorami byli Stanisław Kostka (młodszy) syn Ordynata i parafianie. Dalsze lata, przełom XIX/XX wieku, to posługa wybitnego duszpasterza ks. Adolfa Pleszczyńskiego, który uposaża świątynię i buduje plebanię ze środków Fundacji Zamoyskich i ofiar parafian. Kościół konsekrowany w 1938 r. przez bpa Czesława Sokołowskiego. Styl neogotycki.