W czwartek, 5 października w Szpitalu Wojewódzkim w Siedlcach, w wieku 89 lat odszedł do Pana ks. kan. Antoni Woroszyło – emerytowany proboszcz parafii Stężyca; ostatnio zamieszkały w Domu Księży Emerytów w Nowym Opolu
k. Siedlec. W kapłaństwie przeżył 64 lata.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się w parafii Stężyca – w Farze.
W niedzielę, 8 października o godz. 19:00 rozpocznie się Msza św. żałobna.
W poniedziałek, 9 października o godz. 11:00 rozpocznie się Msza św. pogrzebowa. O godz. 10:30 rozpocznie się modlitwa różańcowa.
Requiescat in pace.
Biogram
Ks. kanonik Antoni Woroszyło (1934-2023)
Urodził się 1 listopada 1934 roku we wsi Rzymy-Rzymki, w parafii Ulan, w diecezji siedleckiej. Jego rodzicami byli Kazimierz i Eleonora z d. Wierzchowska, małżonkowie Woroszyło, rolnicy.
Szkołę Podstawową ukończył w miejscowości Kępki. Dalszą naukę kontynuował od 1948 r. w Małym Seminarium Księży Salezjanów w miejscowości Marszałki koło Ostrzeszowa. Tam zdał tzw. małą maturę i w 1950 r. został przyjęty do nowicjatu Księży Salezjanów. W 1951 r. rozpoczął studia seminaryjne w Salezjańskim Instytucie Filozoficznym w Krakowie. Uzyskał świadectwo maturalne jako ekstern w Liceum Ogólnokształcącym w Krakowie. Przez dwa lata odbywał w parafiach salezjańskich tzw. praktyki asystenckie. W 1955 r. rozpoczął studia teologiczne w Salezjańskim Instytucie Teologicznym w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1959 r. w kościele Maryi Wspomożycielki Wiernych w Oświęcimiu. Święceń udzielił diakonom salezjańskim, bp Karol Wojtyła, ówczesny biskup pomocniczy archidiecezji krakowskiej.
Rozpoczął posługę duszpasterską w placówkach salezjańskich. Jako wikariusz pracował w parafii Cieszków (woj. wrocławskie). Następnie został skierowany do pracy w Zasadniczej Szkole Zawodowej Salezjanów w Oświęcimiu jako katecheta domu i nauczyciel religii, gdzie spędził 3 lata. Kolejno pracował jako wikariusz w parafii św. Michała we Wrocławiu i prefekt szkół średnich, a od 1967 r. w parafii salezjańskiej w Środzie Śląskiej i kapelan w szpitalu powiatowym.
W lutym 1968 r. zwrócił się do biskupa Ignacego Świrskiego z prośbą o przyjęcie do pracy w diecezji siedleckiej. Otrzymał stosowny dekret Prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego, pozwalający na opuszczenie zgromadzenia salezjańskiego i pracę w diecezji.
Ówczesny Wikariusz Kapitulny Diecezji Siedleckiej, bp Wacław Skomorucha, mianował go z dniem 1 września 1968 r. wikariuszem w parafii Sobieszyn i prefektem szkół średnich. Kanonicznie inkardynowany został do diecezji siedleckiej w 1974 r. przez bpa Jana Mazura.
Z dniem 31 sierpnia 1971 r. został mianowany wikariuszem parafii Stężyca. Z tą parafią związał swoje kolejne lata posługi duszpasterskiej i współpracy z ówczesnym wieloletnim proboszczem, ks. prałatem Edwardem Bielińskim. Z dniem 14 sierpnia 1976 r. został mianowany wikariuszem adiutorem parafii, od 1978 r. wiceproboszczem, a z dniem 1 maja 1984 r. proboszczem parafii Stężyca. W dekanacie ryckim był wicedziekanem od 1977 r. przez kilka kadencji. W parafii wybudowano dwie kaplice mszale w miejscowościach: Brzeźce i Rokitnia Nowa, które przez pewien okres służyły też jako sale katechetyczne. Wykazał wiele troski o sprawy duchowe i gospodarcze w parafii podejmując z parafianami bieżące prace restauracyjne w kościele parafialnym.
Po osiągnięciu kanonicznego wieku emerytalnego, z dniem 8 sierpnia 2005 r. został zwolniony z urzędu proboszcza parafii Stężyca, z zamieszkaniem nadal w budynku parafialnym. W parafii przeżywał złoty jubileusz kapłaństwa i w miarę sił pomagał nadal w posłudze duszpasterskiej i kapłańskiej. Lokalna organizacja społeczna Towarzystwo Przyjaciół Stężycy nadało ks. Antoniemu w 2008 r. medal „Zasłużony dla Ziemi Stężyckiej”. Bp Kazimierz Gurda mianował go 13 kwietnia 2017 r. kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej Janowskiej.
Osłabiony fizycznie, ale otoczony troskliwą opieką sióstr albertynek, zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Nowym Opolu. Ostatnio przebywał w szpitalu wojewódzkim w Siedlcach i tam zmarł 5 października 2023 r. Przeżył prawie 89 lat w tym 64 lata w kapłaństwie.
opr. ks. Bernard Błoński