W poniedziałek, 16 września zmarł ks. kan. dr Jerzy Samulak – emerytowany kapłan diecezji siedleckiej. Miał 90 lat. W Chrystusowym kapłaństwie przeżył 66 lat.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się w czwartek, 19 września. Msza św. pogrzebowa w Katedrze Siedleckiej rozpocznie się o godz. 13:00, wcześniej nastąpi wyprowadzenie ciała Zmarłego z kaplicy przy szpitalu wojewódzkim.
Po Eucharystii ciało śp. ks. Jerzego Samulaka zostanie złożone na cmentarzu przy ul. Janowskiej w Siedlcach.
Requiescat in pace.
Ks. kanonik dr Jerzy Samulak (1934-2024)
Urodził się 24 września 1934 r. w miejscowości Przedmieście, w parafii Szczebrzeszyn, woj. lubelskie, aktualnie diecezja zamojsko-lubaczowska. Dzieciństwo przeżywał w okresie drugiej wojny światowej jako „dziecko zamojszczyzny” wysiedlony w 1942 r. z rodziną i osadzony w hitlerowskich obozach w Zwierzyńcu, Zamościu i na Majdanku w Lublinie. Szczęśliwie doczekał końca wojny w miejscu osiedlania w różnych miejscach, mimo głodu i wycieńczenia fizycznego, dzięki pomocy życzliwych ludzi. O tamtych wydarzeniach nie chciał wspominać, a kiedy mówił to zawsze pojawiały się chwile wzruszenia z lat przeżytych pod okupacją hitlerowską.
Po wojnie, młodzieńcem Jerzym Samulakiem, zaopiekował się jego stryj, ks. Jan Samulak, kapłan diecezji siedleckiej czyli podlaskiej, który wspierał jego wykształcenie. Jerzy Samulak ukończył Liceum Ogólnokształcące w Krasnymstawie uzyskując świadectwo dojrzałości w 1951 r. Przez rok kontynuował naukę w Mniejszym Seminarium Duchownym w Siedlcach tzw. Biskupiak, jako przygotowanie do studiów w Wyższym Seminarium Duchownym w Siedlcach. Od 1952 r. odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Siedlcach i dnia 29 czerwca 1958 r. w katedrze siedleckiej otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa siedleckiego dra Ignacego Świrskiego.
Jako wikariusz pracował w parafiach: Skrzeszew (1958-1959), Kornica (1959-1960) oraz Trójcy Świętej w Radzyniu Podlaskim (1960-1961).
W 1961 r. został skierowany na studia specjalistyczne z prawa kanonicznego na Wydziale Prawa Kanonicznego w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Dalsze studia prawnicze kontynuował, od 1962 r., na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie, uzyskując w 1969 r. doktorat z prawa kanonicznego.
Po powrocie do diecezji był wikariuszem w parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Węgrowie (1969-1972) i w parafii katedralnej pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Siedlcach (1972).
Jako prawnik (kanonista) pełnił w diecezji obowiązki: sędziego prosynodalnego w Sądzie Biskupim, (nominacja w 1971 r. na 10 lat), notariusza Sądu Biskupiego (1972-1981), diecezjalnego korespondenta Biura Prasowego Sekretariatu Episkopatu Polski (1973-1981), obrońcy węzła małżeńskiego w Sądzie Biskupim, (od 7 marca 1989 r. do 28 lutego 2011 r.), rzecznika sprawiedliwości (promotor iustitiae) w diecezji siedleckiej (od 1 marca 1997 r. do 28 lutego 2011 r.).
W dniu 23 stycznia 2005 r. biskup siedlecki Zbigniew Kiernikowski mianował go kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej Łukowskiej. Cieszył się niezmiernie tym wyróżnieniem i interesował się poczynaniami i inicjatywami duszpasterskimi Kapituły Kolegiackiej Łukowskiej w życiu diecezji siedleckiej.
Już od początku lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku zmagał się z chorobą kręgosłupa, która ograniczała jego sprawność fizyczną. W 1981 r. uzyskał status rencisty i zamieszkał w budynku Spółdzielni Mieszkaniowej „Viribus Unitis” w Siedlcach. Od ponad 20 lat był dotknięty niesprawnością fizyczną i nie mógł poruszać się samodzielnie. Został otoczony wsparciem Diecezji Siedleckiej, kapłanów mieszkających w domu i opieką osób, z fachowym przygotowaniem rehabilitacyjnym, którzy pomagali mu w codziennym funkcjonowaniu.
Mimo choroby i niesprawności fizycznej zachował chrześcijańską pogodę ducha i jasność umysłową, utrzymywał kontakty telefoniczne z kapłanami i interesował się aktualnymi wydarzeniami w diecezji. Był człowiekiem pełnym optymizmu mimo doświadczenia swojej niesprawności fizycznej. Zawsze przy spotkaniu z kapłanami prosił o błogosławieństwo i takowego udzielał tym, którzy go odwiedzali. Przez ponad 15 lat leżał w łóżku otoczony pomocą i życzliwością kapłanów i osób świeckich zajmujących się jego rehabilitacją domową.
Odszedł do Pana w swoim mieszkaniu 16 września 2024 r. Przeżył prawie 90 lat w tym 66 lata w kapłaństwie. Requiescat in pace.
opr. ks. Bernard Błoński